ارزیابی حقوقی استانداردهای آلودگی هوا در منابع ثابت آلاینده

منابع آلاینده هوا را در یک تقسیم بندی اساسی به منابع ثابت و منابع متحرک دستهبندی میکنند. کارخانهها و کارگاههای تولیدی در کنار منابع تجاری و خانگی مهمترین موارد منابع ثابت آلودگی هوا را تشکیل میدهند. منابع ثابت آلاینده هوا با آنکه نقش مهمی در میزان آلودگی هوا دارند اما تدوین مقررات لازم برای کنترل این منابع در نظامهای حقوقی حفاظت از هوای پاک از جمله نظام حقوقی ایران کمتر مورد توجه واقع شده است. یکی از اصلیترین مسائل مورد بحث در زمینه کنترل منابع ثابت آلاینده، استانداردهای کنترل آلودگی ناشی از این منابع و نحوه ایجاد و اعمال آنها در نظام حقوقی استانداردهای آلودگی هوا است. در این خصو ص، مهمترین سازوکار کنترل آلودگی هوا در این دسته منابع، استانداردسازی تأسیس و فعالیت این منابع است بدین نحو که فرایند تأسیس، فعالیت و تولید در این دسته منابع باید مطابق با استانداردهای خاص آلودگی هوا صورت گیرد. بدین منظور با توجه به تعدد و گستردگی منابع ثا بت آلاینده و هنگفت بودن حجم آلایندگی این منابع، تصویب استانداردهای الزام آور جامع و دقیقی برای کنترل کلیه ابعاد آلودگی ناشی از این دسته منابع و همچنین ارائه سازوکارهای تشویقی برای استفاده از فناوری های تولیدی پاک در این منابع ضرورت دارد.